Η Banda Bassotti είναι μια μοναδική περίπτωση συγκροτήματος στη σύγχρονη μουσική. Ταυτόχρονα αποτελούν τους βετεράνους του σύγχρονου Ιταλικού κοινωνικού τραγουδιού.
Δεν ξεκίνησαν ως μπάντα αλλά ως μια παρέα ανθρώπων, από τα προάστια της Ρώμης, οι οποίοι το 1981 άρχισαν να διοργανώνουν εκδηλώσεις υποστήριξης του κινήματος των Σαντινίστας στη Νικαράγουα. Διοργάνωσαν και συμμετείχαν σε μπριγάδες αλληλεγγύης στη Νικαράγουα από το 1984 έως και το 1987. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου γεννήθηκε η ιδέα για ένα μουσικό συγκρότημα υποστήριξης των απελευθερωτικών κινημάτων, ένα αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό συγκρότημα. Έτσι οι Banda Bassotti εμφανίζονται και παίζουν σε διαδηλώσεις από το 1987 έως το 1989. Η μουσική τους είναι punk-rock και ska. Δημιουργούν το project Gridalo Forte No Fasicm! No Racism!, το οποίο διοργανώνει στην Ρώμη, στις 3 και 4 Μαΐου του 1991, ένα αντιρατσιστικό φεστιβάλ, στο οποίο παίζουν μπάντες από όλη την Ευρώπη. Σιγά, σιγά ωριμάζει η ιδέα για την μετεξέλιξη του Gridalo Forte No Fascism! No Racism! σε συλλογικό δισκογραφικό label, το οποίο θα προωθεί τις ηχογραφήσεις ανεξάρτητων συγκροτημάτων κοινωνικής διαμαρτυρίας και αντίστασης. Ένα χρόνο μετά η Gridalo Forte Records είναι γεγονός. Φυσικά από το label αυτό θα κυκλοφορήσει και ο πρώτος δίσκος των Banda Bassotti με τίτλο «Figli della stessa rabbia» ( Τέκνα της ίδιας οργής) το 1992. Ο δίσκος θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία στην Ιταλία και τη νότια Ευρώπη. Το 1993 κυκλοφορούν το “Bella Ciao” και 1995 κυκλοφορούν το “Avanzo de cantiere”.
Το 1996 το συγκρότημα αποφασίζει να σταματήσει λόγω της κούρασης από τα συνεχή ταξίδια. Ωστόσο το 2001 πιάνοντας το μήνυμα των καιρών επανασυνδέονται και διοργανώνουν στη Ρώμη δύο συναυλίες Η μεγάλη επιτυχία αυτών των συναυλιών, οδηγεί τη μπάντα σε οριστική επανένωση. Κυκλοφορούν το Μάιο του 2001 το διπλό live cd “Un Altro Giorno D’ Amore” (άλλη μια ημέρα αγάπης), έναν δίσκο ο οποίος μεταφέρει επιτυχημένα το κλίμα που διαμορφώνουν οι Banda Bassotti στις συναυλίες τους.
Τον Σεπτέμβρη του ίδιου έτους εμφανίζονται στο «φεστιβάλ της ημέρας ανεξαρτησίας», στη χώρα των Βάσκων, πλάι στο Manu Chao και τους Africa Unite, μεταξύ άλλων. Τον Μάρτιο του 2002 κυκλοφορεί το άλμπουμ τους “L’ altra faccia dell΄ impero” (το άλλο πρόσωπο της αυτοκρατορίας). Κυκλοφορούν το «Asi Es Mi Vida» το 2003, στο οποίο διασκευάζουν γνωστά τραγούδια της αριστεράς και εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων. Το 2004 τους βρίσκει με τον έβδομο δίσκο τους το “Amore e odio”. Θα ακολουθήσουν άλλα τρία άλμπουμ, το “Baldi e fiery” του 2004, το “Vecchi cani bastardi” το 2006 και το “Viento, lucha y sol” το 2008 για να φτάσουν φέτος στην έκδοση ενός ακόμη live τους του “Check point Kreuzberg – Live as SO36 – Berlin”. Συνεχίζουν μέχρι σήμερα να φτιάχνουν εκρηκτικούς δίσκους και να δίνουν τρομερά live.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου